Na tym spotkaniu podejdziemy do tzw. „efektu ideomotorycznego” w nie-spirytystyczny sposób, w zasadzie zupełnie nowy, dotychczas, zapewne ze względu na zawłaszczenie go przez spirytystów, chyba nie prktykowany.
Zagajenie tematu:
Efekt ideomotoryczny to zjawisko, w którym nieświadome sugestie lub przekonania wpływają na ruchy mięśniowe i wywołują w ten sposób określone zachowanie. Innymi słowy, ideomotoryka oznacza, że nasze myśli lub sugestie mogą wpłynąć na ruchy naszych mięśni, nawet jeśli nie jesteśmy tego świadomi.
Przykładem efektu ideomotorycznego może być ruch wahadła, który wykonujemy podczas sesji np. radiestezyjnych. Osoba, która prowadzi sesję, oczekuje, że wahadło poruszy się na określone sposoby, przy czym podświadomość, czymś inspirowana, wpływa poprzez efekt ideomotoryczny na końcowy sposób ruchu wahadła.
Innym przykładem (obsesyjnie kojarzonym ze spirytyzmem) jest zharmonizowane działanie grupy osób przy tzw. „seansach spirytystycznych”, czyli grupy osób mimowolnie oddziaływującej na obiekt, który pełni funkcję czegoś w rodzaju „wspólnego wahadła”.
Efekt ideomotoryczny jest także wykorzystywany w terapii behawioralnej, gdzie pacjenci uczą się kontrolować swoje reakcje emocjonalne poprzez świadome kontrolowanie swoich ruchów ciała.
Pierwsze badania nad efektem ideomotorycznym przeprowadził w XIX wieku angielski fizjolog i naukowiec William Benjamin Carpenter. Carpenter badał zjawisko ruchu automatycznego, czyli mimowolnych ruchów mięśni, które wykonywane są bez świadomej kontroli.
W 1852 roku Carpenter opublikował swoje badania w pracy pt. „Mental Physiology”, w której opisał, że ruchy automatyczne mogą być wywołane przez sugestie lub przekonania osoby badanej. Carpenter zauważył, że ruchy automatyczne często pojawiają się w trakcie hipnozy lub medytacji i są wywoływane przez podświadome myśli lub sugestie.
Później, w 1882 roku, francuski neurolog Charles Féré użył terminu „ideomotoryczność” po raz pierwszy w swojej pracy pt. „Suggestion and Autosuggestion”, w której opisał zjawisko wpływu sugestii na ruchy mięśniowe.
Od tamtej pory efekt ideomotoryczny był badany przez wielu naukowców i wykorzystywany w różnych dziedzinach, takich jak psychologia, psychoterapia, hipnoza czy medytacja.
Istnieje kilka teorii na temat mechanizmu fizjologicznego efektu ideomotorycznego. Jedną z popularniejszych teorii jest ta, która mówi o roli układu nerwowego we wpływie sugestii na ruchy mięśniowe.
Zgodnie z tą teorią, sugestia lub przekonanie wywołuje reakcję w mózgu, która przekłada się na impuls nerwowy, wysyłany do mięśni. W ten sposób, sugestia staje się bodźcem, który aktywuje odpowiednie neurony, a te z kolei wywołują skurcz mięśni.
Inna teoria mówi o roli układu mięśniowego w efekcie ideomotorycznym. Według tej teorii, sugestia lub przekonanie wywołuje skurcz mięśni poprzez bezpośrednie działanie na ich włókna. W ten sposób, sugestia staje się bodźcem, który pobudza mięśnie do skurczu, a to prowadzi do wykonywania określonych ruchów.
Jednakże, mimo że istnieją różne teorie na temat mechanizmu fizjologicznego efektu ideomotorycznego, nie ma jednoznacznej odpowiedzi na to pytanie. Wpływ sugestii i przekonań na ruchy mięśniowe jest bardzo skomplikowanym zjawiskiem.
Jedną z teorii jest zaangażowanie tzw. „układu lustrzanego”, czyli obszaru mózgu odpowiedzialnego za empatię, rozpoznawanie emocji innych osób i naśladowanie ich zachowań. Według tej teorii, podczas odbierania sugestii lub obserwowania ruchów innych osób, aktywuje się układ lustrzany, co prowadzi do mimowolnego powtarzania ruchów lub gestów.
Inną teorią jest zaangażowanie mózgowego układu nagrody i układu dopaminergicznego, który jest związany z motywacją i wzmocnieniem zachowań. Według tej teorii, kiedy osoba wykonuje sugerowane ruchy, odczuwa przyjemność i satysfakcję, co zwiększa prawdopodobieństwo powtórzenia tych ruchów w przyszłości.
Jedna z teorii sugeruje, że ideomotoryka wynika z aktywacji systemu nerwowego, który jest odpowiedzialny za kontrole ruchów mimowolnych, takich jak odruchy czy mimika. Według tej teorii, podświadome myśli lub sugestie wpływają na aktywność neuronów w tym systemie i wywołują mimowolne ruchy mięśni.
Inna teoria sugeruje, że efekt ideomotoryczny wynika z aktywacji pętli neuronowych między mózgiem a mięśniami, nazywanych „układami zamkniętymi”. Według tej teorii, podświadome myśli lub sugestie wpływają na aktywność neuronów w tych pętlach i wywołują ruchy mięśni.
W każdym razie, aby dokładnie zrozumieć mechanizm efektu ideomotorycznego, konieczne są dalsze badania i badania neurofizjologiczne.
Techniką, spokrewnioną, mogąca pomóc w rozumieniu zjawiska ideomotoryki może być:
Muscle reading (czytanie mięśni) to technika stosowana w psychologii, terapii i rozrywce, w której osoba wykonująca technikę odczytuje informacje z ciała osoby badanej, na podstawie reakcji jej mięśni.
Podczas sesji muscle readingu, osoba wykonująca technikę najczęściej prosi osobę badaną, aby wykonała prosty ruch mięśniowy, np. podniesienie ramienia lub ręki. Następnie osoba wykonująca technikę próbuje odczytać informacje na temat stanu emocjonalnego, myśli lub preferencji osoby badanej, poprzez obserwowanie reakcji mięśniowych na zadane pytania lub sugestie.
Technika muscle readingu bazuje na założeniu, że ciało osoby badanej reaguje na sugestie lub pytania, nawet jeśli osoba ta nie jest świadoma tych reakcji. Osoba wykonująca technikę może zauważyć subtelne zmiany w napięciu mięśni, które wskazują na odpowiedzi emocjonalne lub psychologiczne.
Technika muscle readingu jest często stosowana w pokazach iluzjonistycznych i rozrywkowych, ale może być również używana w terapii lub badaniach psychologicznych. Jednak nie ma naukowych dowodów na to, że technika ta jest skuteczna w odczytywaniu informacji z ciała osoby badanej, a niektórzy krytycy uważają ją za formę manipulacji lub oszustwa.
W PTP planowane jest powołanie zespołu do badania i implementacji zjawiska ideomotoryki w sposób psychotroniczny, daleki od ezoteryki, a tym bardziej spirytyzmu. Więcej na ten temat na spotkaniu – chętnych zapraszam do kontaktu.
Spotkanie przygotował i poprowadzi Grzegorz Komorowski.
Warunki uczestnictwa w poniedziałkowych spotkaniach:
Dla Członków Polskiego Towarzystwa Psychotronicznego i członków Stowarzyszenia Rzeczoznawców Radiestezji wstęp wolny, pozostałych uczestników prosimy o min. 10 PLN wsparcia naszych Celów Statutowych. Problemy z kaską? – rozumiemy i prosimy o „zrekompensowanie” radością ze wspólnego spotkania oraz swoją aktywnością w dyskusji po części oficjalnej 🙂
Zapraszamy do komentarzy
lub propozycji tematów na Grupie FB PTP
ZAPRASZAMY do PTP
Adres: ul. Ratuszowa to praskie centrum Warszawy. Ratuszowa 11 to ok. 300 metrów od stacji metra „Dworzec Wileński”
POLECAMY KOMUNIKACJĘ MIEJSKĄ
bo skoro centrum (prawobrzeżne) Warszawy, to i
strefa płatnego parkowania w dni robocze do godz. 20:00
tu JAK DO NAS DOTRZEĆ KOMUNIKACJĄ (pod)MIEJSKĄ i
nasze DANE KONTAKTOWE
°
